Ik zit wat te mijmeren, zo aan het einde van de werkdag… Gisteren ben ik weer opgestart na een heerlijke vakantie van 3 weken. Uitgerust en bijgetankt kan ik weer aan het werk en doen wat ik heel graag doe;

Families bijstaan die een dierbare hebben verloren.

Ik bedenk me dat ik zo dankbaar ben dat ik gezond ben, dat ik mijn geliefden om me heen heb,

dat ik vanuit een fijne basis mijn werk kan doen.

En ik realiseer me tegelijkertijd dat er heel veel mensen zijn voor wie dat niet geldt en voor wie niets meer vanzelfsprekend is. Mensen die een verlies hebben meegemaakt, iemand dichtbij hebben verloren aan de dood.

Niets is voor hen meer hetzelfde, het hele leven staat op z’n kop en toch moeten zij ook weer aan het werk,

de dagelijkse dingen doen, een gezin draaiende houden en daarbij zelf overeind blijven.

Wie kan echt begrijpen en voelen wat mensen in zo’n situatie door moeten maken?

Echt invoelen kán niet en het is daarbij ook voor iedereen nog eens verschillend…..

Daarom een ‘Hart onder de riem’ voor al die mensen, voor jou…. en voor jou…… en voor jou……

Het is maar een klein gebaar, maar het komt oprecht uit het hart.