Inspiratie zit in veel dingen verborgen, soms vind ik inspiratie in de natuur, als ik bij mij in de buurt een wandeling maak. De elementen van de natuur, wind, water, aarde….ze geven me vaak net het laatste zetje voor een mooi openingswoord voor een afscheidsplechtigheid of een persoonlijk gedichtje wat past bij het moment dat we voor de laatste keer met een overledene over de drempel van het huis stappen, op weg naar het laatste afscheid…..

De afgelopen maanden heb ik gemerkt dat ook en juist in moeilijke periodes, zoals nu in de tijd dat we met veel beperkingen hebben te maken vanwege het coronavirus, de inspiratie heel dichtbij te vinden is. Steeds als ik bij nabestaanden kwam om een afscheid voor te bereiden lag het voor het oprapen, maar je moet het wel zien….Daarin heb ik gemerkt gelukkig heel veel te kunnen betekenen voor mensen.

Waar een familie in de verdrietige omstandigheden waarin zij verkeerde, vaak dacht dat er niets meer mogelijk was, vanwege alle beperkingen, vond ik de inspiratie om een afscheid dan juist vorm te geven met de mogelijkheden die er wél waren.

Zo heb ik bijvoorbeeld ‘tuindeurcondoleances’ georganiseerd, waarbij mensen – op gepaste afstand- een rondje rond het huis konden lopen en bij de tuindeur afscheid konden nemen van de daar opgebaarde overledene. Ook heb ik in een prachtige tuin bij een familie een ‘afscheidsdag’ kunnen realiseren, waarbij op verschillende tijdstippen, met genoeg ruimte ertussen, 2 afscheidsplechtigheden met 2 keer 30 bezoekers konden plaatsvinden. Een geweldige, intieme en toch zeer passende manier om, heel persoonlijk, afscheid te nemen. Ook een intiem ‘huiskamerafscheid’ of afscheid in de tuin met aansluitend een wandeling door het dorp richting begraafplaats, waarbij dorpsbewoners langs te weg stonden en de vlag halfstok hadden hangen….het heeft gezorgd voor prachtige, emotionele en waardevolle momenten….

Ik heb daarnaast gemerkt dat de grotere kring van mensen om een familie heen, die door de omstandigheden niet altijd de gelegenheid hadden om persoonlijk te komen condoleren, óók veel inspiratie bleek te hebben. Door het sturen van kaarten en brieven met daarin veel mooie herinneringen en oprechte warme woorden, hebben zij de families een grote betrokkenheid getoond en het medeleven misschien nog wel meer laten blijken dan wanneer er alleen een ‘handdruk met condoleance’ was geweest…….Wat een inzicht heeft dit gegeven, en zeker ook inspiratie voor de toekomst. Zijn de grote, heel drukke condoleances zoals we die gewend zijn geraakt, nog wel zo’n goed idee? Zit écht medeleven niet meer in een bezoekje een paar weken later, of in een pan soep die zomaar voor de deur staat? Een mooi boeket bloemen of een lieve kaart met echt mooie woorden een paar weken na de uitvaart?

Fijn om ook in deze extra moeilijke tijden écht iets te kunnen betekenen voor families, waardoor zij zich gehoord en gesteund voelen en met een goed en passend afscheid van hun dierbare, de eerste stevige stappen zetten om weer verder te kunnen.